Ocena wytrzymałości napięciowej izolacji urządzeń elektrycznych.

Techniczny środek do testowania i oceny wytrzymałości izolacji na napięcie wytrzymywane przez sprzęt elektryczny. Konstrukcje izolacyjne należy stosować w celu odizolowania części pod napięciem całego sprzętu elektrycznego od części uziemionych lub od innych ciał pod napięciem, które nie są ekwipotencjalne, aby zapewnić normalne działanie sprzętu. Wytrzymałość dielektryczna pojedynczego materiału izolacyjnego wyraża się jako średnie natężenie pola elektrycznego przebicia wzdłuż grubości (jednostka to kV/cm). Struktura izolacji urządzeń elektrycznych, taka jak izolacja generatorów i transformatorów, składa się z różnych materiałów, a kształt konstrukcyjny jest również niezwykle złożony. Wszelkie lokalne uszkodzenia konstrukcji izolacji spowodują utratę właściwości izolacyjnych całego urządzenia. Dlatego też ogólną zdolność izolacyjną sprzętu można ogólnie wyrazić jedynie poprzez napięcie probiercze (jednostka: kV), które może ono wytrzymać. Napięcie testowe wytrzymałości izolacji może wskazywać poziom napięcia, jaki może wytrzymać sprzęt, ale nie jest ono równoważne rzeczywistej wytrzymałości izolacji sprzętu. Specyficznym wymaganiem dotyczącym koordynacji izolacji systemu elektroenergetycznego jest koordynacja i formułowanie napięcia probierczego wytrzymywanego izolacji różnych urządzeń elektrycznych w celu wskazania wymagań dotyczących poziomu izolacji sprzętu. Badanie izolacji pod napięciem jest badaniem niszczącym (patrz badanie izolacji). Dlatego w przypadku niektórych kluczowych urządzeń, które nie mają części zamiennych lub wymagają długiego czasu naprawy, należy dokładnie rozważyć, czy przeprowadzić test napięcia wytrzymywanego izolacji.

Gdy w systemie elektroenergetycznym działają różne urządzenia elektryczne, oprócz wytrzymywania napięcia roboczego prądu przemiennego lub stałego, są one również narażone na różne przepięcia. Przepięcia te mają nie tylko dużą amplitudę, ale także kształty przebiegów i czas trwania, które znacznie różnią się od napięcia roboczego. Różny jest także ich wpływ na izolację oraz mechanizmy, które mogą powodować uszkodzenie izolacji. Dlatego konieczne jest użycie odpowiedniego napięcia testowego do przeprowadzenia testu napięcia wytrzymywanego sprzętu elektrycznego. Testy napięcia wytrzymywanego izolacji określone w chińskich normach dla systemów zasilania prądem przemiennym obejmują: ① krótkotrwały (1 minuta) test napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej; ② długoterminowy test napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej; ③ Test napięcia wytrzymywanego prądem stałym; ④ Test napięcia wytrzymującego falę uderzeniową podczas działania; ⑤Test napięcia wytrzymywanego falą uderzeniową pioruna. Stanowi również, że wydajność izolacji urządzeń elektrycznych o napięciu od 3 do 220 kv pod napięciem roboczym o częstotliwości sieciowej, chwilowym przepięciem i przepięciem roboczym jest zazwyczaj sprawdzana za pomocą krótkotrwałego testu napięcia wytrzymywanego o częstotliwości sieciowej, a operacyjny test udarności nie jest wymagany. W przypadku sprzętu elektrycznego o napięciu od 330 do 500 kv wymagana jest robocza próba udarności w celu sprawdzenia działania izolacji pod przepięciem roboczym. Badanie długotrwałego napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej jest badaniem przeprowadzanym pod kątem stanu degradacji izolacji wewnętrznej i zanieczyszczenia izolacji zewnętrznej urządzeń elektrycznych.

Normy dotyczące testów napięcia wytrzymywanego przez izolację mają specyficzne przepisy w każdym kraju. Chińskie normy (GB311.1-83) określają podstawowy poziom izolacji urządzeń do przesyłu i transformacji mocy 3–500 kv; Urządzenia do przesyłu i transformacji energii 3-500 kv Napięcie wytrzymywane impulsem piorunowym, jednominutowe napięcie wytrzymywane o częstotliwości sieciowej; oraz urządzenia do przesyłu i transformacji energii o napięciu 330–500 kv. Napięcie wytrzymywane impulsowo do pracy urządzeń elektrycznych. Wydział produkcji urządzeń elektrycznych i dział eksploatacji systemu elektroenergetycznego przy doborze elementów i wartości napięć probierczych do próby napięciowej powinny kierować się normami.

Test napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej

Służy do testowania i oceny zdolności izolacji sprzętu elektrycznego do wytrzymywania napięcia o częstotliwości sieciowej. Napięcie probiercze powinno mieć charakter sinusoidalny, a częstotliwość powinna być zgodna z częstotliwością systemu elektroenergetycznego. Zwykle określa się, że jednominutowy test napięcia wytrzymywanego służy do sprawdzania krótkotrwałej wytrzymałości izolacji na napięcie, a długoterminowy test napięcia wytrzymywanego służy do sprawdzania postępującego pogarszania się stanu izolacji, takiego jak wyładowanie niezupełne uszkodzenia, straty dielektryczne i uszkodzenia termiczne spowodowane prądem upływowym. Na izolację zewnętrzną zewnętrznych urządzeń zasilających wpływają czynniki atmosferyczne. Oprócz badania napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej w stanie suchej powierzchni wymagane jest również badanie wytrzymywania napięcia w sztucznie symulowanym środowisku atmosferycznym (takim jak stan mokry lub brudny).

Sinusoidalne napięcie prądu przemiennego można wyrazić jako wartość szczytową lub wartość skuteczną. Stosunek wartości szczytowej do wartości skutecznej wynosi pierwiastek kwadratowy z dwóch. Kształt fali i częstotliwość napięcia testowego faktycznie przyłożonego podczas testu nieuchronnie odbiegają od standardowych przepisów. Chińskie normy (GB311.3-83) stanowią, że zakres częstotliwości napięcia probierczego powinien wynosić od 45 do 55 Hz, a kształt fali napięcia probierczego powinien być zbliżony do fali sinusoidalnej. Warunki są takie, że półfale dodatnie i ujemne powinny być dokładnie takie same, a wartość szczytowa i wartość skuteczna powinny być takie same. Stosunek wynosi ±0,07. Ogólnie rzecz biorąc, tak zwana wartość napięcia testowego odnosi się do wartości skutecznej podzielonej przez jego wartość szczytową.

Zasilacz używany do testu składa się z transformatora testowego wysokiego napięcia i urządzenia regulującego napięcie. Zasada działania transformatora testowego jest taka sama, jak w przypadku ogólnego transformatora mocy. Jego znamionowe napięcie wyjściowe powinno spełniać wymagania testowe i pozostawiać margines swobody; napięcie wyjściowe transformatora testowego powinno być na tyle stabilne, aby nie powodować zmiany sygnału wyjściowego w wyniku spadku napięcia prądu przed rozładowaniem na rezystancji wewnętrznej zasilacza. Napięcie ulega znacznym wahaniom, aby uniknąć trudności w pomiarze lub nawet wpłynąć na proces rozładowania. Dlatego zasilacz testowy musi mieć wystarczającą pojemność, a impedancja wewnętrzna powinna być jak najmniejsza. Ogólnie rzecz biorąc, wymagania dotyczące wydajności transformatora testowego są określone na podstawie tego, ile prądu zwarciowego może on wyprowadzić pod napięciem testowym. Na przykład do badania małych próbek izolacji stałej, ciekłej lub kombinowanej w stanie suchym wymagany jest prąd zwarciowy urządzenia wynoszący 0,1 A; do badania izolacji samoregenerującej się (izolatorów, rozłączników itp.) w stanie suchym wymagany jest prąd zwarciowy urządzenia nie mniejszy niż 0,1A; w przypadku testów izolacji zewnętrznej na sztuczny deszcz wymagany jest prąd zwarciowy sprzętu nie mniejszy niż 0,5 A; w przypadku badań próbek o większych wymiarach wymagany jest prąd zwarciowy urządzenia wynoszący 1A. Ogólnie rzecz biorąc, transformatory testowe o niższych napięciach znamionowych przyjmują najczęściej system 0,1 A, który umożliwia ciągły przepływ prądu 0,1 A przez cewkę wysokiego napięcia transformatora. Na przykład moc transformatora testowego 50 kV jest ustawiona na 5 kVA, a moc transformatora testowego 100 kV wynosi 10 kVA. Transformatory testowe o wyższych napięciach znamionowych zwykle przyjmują system 1A, który umożliwia ciągły przepływ 1A przez cewkę wysokiego napięcia transformatora. Na przykład moc transformatora testowego 250 kV wynosi 250 kVA, a moc transformatora testowego 500 kV wynosi 500 kVA. Ze względu na ogólne wymiary sprzętu testowego o wyższym napięciu, większy, równoważna pojemność sprzętu jest również większa, a zasilacz testowy musi zapewniać większy prąd obciążenia. Napięcie znamionowe pojedynczego transformatora testowego jest zbyt wysokie, co spowoduje pewne trudności techniczne i ekonomiczne podczas produkcji. Najwyższe napięcie pojedynczego transformatora testowego w Chinach wynosi 750 kV, a na świecie jest bardzo niewiele pojedynczych transformatorów testowych o napięciu przekraczającym 750 kV. Aby sprostać potrzebom testowania napięcia przemiennego urządzeń zasilających o bardzo wysokim i bardzo wysokim napięciu, kilka transformatorów testowych jest zwykle połączonych szeregowo w celu uzyskania wysokiego napięcia. Na przykład trzy transformatory probiercze 750 kV są połączone szeregowo, aby uzyskać napięcie probiercze 2250 kV. Nazywa się to transformatorem testowym szeregowym. Gdy transformatory są połączone szeregowo, impedancja wewnętrzna rośnie bardzo szybko i znacznie przekracza sumę algebraiczną impedancji kilku transformatorów. Dlatego liczba transformatorów połączonych szeregowo jest często ograniczona do 3. Transformatory testowe można również połączyć równolegle w celu zwiększenia prądu wyjściowego lub połączyć w kształcie △ lub Y w przypadku pracy trójfazowej.

Aby przeprowadzić badania napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej na próbkach o dużej pojemności elektrostatycznej, takich jak kondensatory, kable i generatory o dużej pojemności, urządzenie zasilające musi być zarówno wysokonapięciowe, jak i dużej pojemności. Wykonanie tego rodzaju urządzenia zasilającego będzie trudne. Niektóre wydziały przyjęły sprzęt do testowania rezonansu szeregowego wysokiego napięcia o częstotliwości sieciowej (patrz Sprzęt do testowania rezonansu szeregowego wysokiego napięcia prądu przemiennego).

Test napięcia wytrzymywanego przez impuls piorunowy

Zdolność izolacji sprzętu elektrycznego do wytrzymywania napięcia udarowego pioruna jest testowana poprzez sztuczną symulację przebiegów i wartości szczytowych prądu piorunowego. Na podstawie rzeczywistych wyników pomiarów wyładowań atmosferycznych uważa się, że przebieg wyładowań atmosferycznych jest jednobiegunową krzywą dwuwykładniczą z głową fali o długości kilku mikrosekund i ogonem fali o długości kilkudziesięciu mikrosekund. Większość błyskawic ma polaryzację ujemną. Standardy różnych krajów na całym świecie skalibrowały standardową falę uderzeniową pioruna jako: czas czoła fali pozornej T1 = 1,2 μs, znany również jako czas głowy fali; pozorny czas szczytowy półfali T2=50μs, znany również jako czas ogona fali (patrz rysunek). Dopuszczalne odchylenie pomiędzy wartością szczytową napięcia i przebiegiem generowanym przez rzeczywiste urządzenie testowe a falą standardową wynosi: wartość szczytowa ±3%; czas natarcia fali, ±30%; czas szczytowy półfali, ±20%; standardowy kształt fali pioruna jest zwykle wyrażany jako 1,2 /50 μs.

Napięcie probiercze udaru piorunowego generowane jest przez generator napięcia impulsowego. Przekształcenie wielu kondensatorów generatora napięcia impulsowego z równoległego w szeregowe osiąga się poprzez wiele przerw między kulami zapłonowymi, to znaczy wiele kondensatorów jest połączonych szeregowo, gdy przerwy między kulami zapłonowymi są kontrolowane w celu rozładowania. Szybkość narastania napięcia na badanym urządzeniu oraz prędkość spadku napięcia po osiągnięciu wartości szczytowej można regulować wartością rezystancji w obwodzie kondensatora. Opór, który oddziałuje na głowę fali, nazywany jest oporem głowy fali, a opór, który wpływa na ogon fali, nazywany jest oporem ogona fali. Podczas testu zadany czas głowy fali i czas szczytowy półfali standardowej fali napięcia impulsowego uzyskuje się poprzez zmianę wartości rezystancji rezystora głowicy fali i rezystora ogona fali. Zmieniając polaryzację i amplitudę wyprostowanego napięcia wyjściowego zasilacza, można uzyskać wymaganą polaryzację i wartość szczytową fali napięcia impulsowego. Na tej podstawie można zrealizować generatory napięcia impulsowego o napięciu od setek tysięcy woltów do kilku milionów woltów, a nawet dziesiątek milionów woltów. Wyższe napięcie generatora napięcia impulsowego zaprojektowanego i zainstalowanego przez Chiny wynosi 6000 kV.

Test napięcia impulsowego pioruna

Zawartość obejmuje 4 elementy. ①Test napięcia udarowego wytrzymywanego: Zwykle stosuje się go do izolacji, które nie ulegają samoregeneracji, np. izolacji transformatorów, reaktorów itp. Celem jest sprawdzenie, czy urządzenia te mogą wytrzymać napięcie określone przez stopień izolacji. ② Test rozgorzenia przy uderzeniu 50%: Zwykle jako przedmioty używa się samoodnawialnej izolacji, takiej jak izolatory, szczeliny powietrzne itp. Celem jest wyznaczenie wartości napięcia U przy prawdopodobieństwie przeskoku wynoszącym 50%. Dzięki odchyleniu standardowemu między tą wartością napięcia a wartością przeskoku można również określić inne prawdopodobieństwa przeskoku, np. 5% wartość napięcia przeskoku. U jest ogólnie uważane za napięcie wytrzymywane. ③Test przebicia: Celem jest określenie rzeczywistej wytrzymałości izolacji. Wykonywane głównie w zakładach produkujących sprzęt elektryczny. ④Test krzywej napięcia w czasie (test krzywej napięcia w sekundzie): Krzywa napięcia w czasie pokazuje zależność pomiędzy przyłożonym napięciem a uszkodzeniem izolacji (lub przeskokiem izolacji porcelanowej) i czasem. Krzywa woltosekundowa (krzywa V-t) może stanowić podstawę do rozważenia koordynacji izolacji między chronionym sprzętem, takim jak transformatory, a sprzętem ochronnym, takim jak ograniczniki.

Oprócz testowania pełną falą impulsów piorunowych, czasami urządzenia elektryczne z uzwojeniami, takie jak transformatory i dławiki, wymagają również testowania falami obciętymi o czasie obcięcia od 2 do 5 μs. Obcięcie może nastąpić na początku lub na końcu fali. Wytwarzanie i pomiar tej fali ściętej oraz określenie stopnia uszkodzenia sprzętu są stosunkowo złożone i trudne. Ze względu na szybki proces i dużą amplitudę badanie napięcia udarowego piorunowego ma wysokie wymagania techniczne dotyczące testowania i pomiaru. Często określa się szczegółowe procedury testowe, metody i standardy, które można wykorzystać podczas przeprowadzania testów.

Test przepięcia impulsu roboczego

Symulując sztucznie przebieg impulsowego przepięcia pracy systemu elektroenergetycznego, bada się zdolność izolacji urządzeń elektrycznych do wytrzymywania impulsowego napięcia roboczego. Istnieje wiele rodzajów przebiegów i wartości szczytowych przepięć roboczych w systemach elektroenergetycznych, które są powiązane z parametrami linii i stanem systemu. Generalnie jest to tłumiona fala oscylacyjna o częstotliwości od kilkudziesięciu Hz do kilku kiloherców. Jego amplituda jest związana z napięciem systemu, które zwykle wyraża się jako kilkukrotność napięcia fazowego, do 3 do 4-krotności napięcia fazowego. Fale uderzeniowe eksploatacyjne trwają dłużej niż fale uderzeniowe piorunowe i mają inny wpływ na izolację systemu elektroenergetycznego. W przypadku systemów elektroenergetycznych o napięciu 220 kV i niższym można zastosować krótkotrwałe testy napięcia wytrzymywanego o częstotliwości sieciowej, aby w przybliżeniu sprawdzić stan izolacji sprzętu pod przepięciem roboczym. W przypadku systemów i urządzeń o bardzo wysokim i bardzo wysokim napięciu o napięciu 330 kV i większym, przepięcie robocze ma większy wpływ na izolację, a krótkotrwałe testy napięcia o częstotliwości sieciowej nie mogą już być stosowane w celu przybliżonego zastąpienia testów napięcia impulsowego. Z danych testowych wynika, że ​​dla szczelin powietrznych powyżej 2 m nieliniowość roboczego napięcia wyładowania jest znaczna, to znaczy napięcie wytrzymywane rośnie powoli wraz ze wzrostem odległości szczeliny i jest nawet niższe niż krótkotrwała częstotliwość zasilania napięcie rozładowania. Dlatego też należy sprawdzić izolację poprzez symulację roboczego napięcia impulsowego.

W przypadku długich przerw, izolatorów i izolacji zewnętrznej urządzeń istnieją dwa przebiegi napięcia testowego do symulacji przepięcia roboczego. ① Nieokresowa fala o wykładniczym zaniku: podobna do fali uderzeniowej z piorunem, z tą różnicą, że czas natarcia fali i czas połowy szczytu są znacznie dłuższe niż długość fali uderzenia pioruna. Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna zaleca, aby standardowy kształt fali roboczego napięcia impulsowego wynosił 250/2500 μs; gdy standardowy przebieg nie może spełnić wymagań badawczych, można zastosować 100/2500 μs i 500/2500 μs. Nieokresowe fale o wykładniczym zaniku mogą być również generowane przez generatory napięcia impulsowego. Zasada generowania fal uderzeniowych jest w zasadzie taka sama, z tą różnicą, że rezystancję główki fali, rezystancję ogona fali i rezystancję ładowania należy wielokrotnie zwiększyć. W laboratoriach wysokich napięć powszechnie stosuje się zespół generatorów napięcia impulsowego, wyposażony w dwa zestawy rezystorów, zarówno do wytwarzania napięcia udarowego piorunowego, jak i do wytwarzania napięcia impulsowego roboczego. Zgodnie z przepisami dopuszczalna odchyłka pomiędzy wygenerowanym przebiegiem impulsowego napięcia roboczego a przebiegiem wzorcowym wynosi: wartość szczytowa ±3%; głowica falowa, ±20%; czas półszczytu, ±60%. ② Tłumiona fala oscylacyjna: Wymagany czas trwania półfali 01 wynosi 2000 ~ 3000 μs, a amplituda półfali 02 powinna w przybliżeniu wynosić 80% amplitudy półfali 01. Tłumiona fala oscylacyjna jest indukowana po stronie wysokiego napięcia za pomocą kondensatora w celu rozładowania strony niskiego napięcia transformatora testowego. Metodę tę stosuje się najczęściej w testach fal roboczych transformatorów mocy na miejscu w podstacjach, wykorzystując sam testowany transformator do generowania przebiegów testowych w celu sprawdzenia jego własnej wytrzymałości na napięcie.

Treść testu przepięcia impulsowego roboczego obejmuje 5 elementów: ① test napięcia wytrzymywanego impulsem roboczym; ② Test przeskoku impulsu roboczego 50%; ③ test przebicia; ④ test krzywej napięcia w czasie (test krzywej wolt-sekunda); ⑤ działanie impulsu napięciowego głowicy falowej Test krzywej. Pierwsze cztery testy są takie same, jak odpowiednie wymagania testowe w teście napięcia udarowego piorunowego. Test nr 5 jest wymagany dla charakterystyki wyładowania uderzeniowego, ponieważ napięcie rozładowania długiej szczeliny powietrznej pod działaniem roboczych fal uderzeniowych będzie się zmieniać wraz z wysokością fali uderzeniowej. Przy pewnej długości główki fali, na przykład 150 μs, napięcie rozładowania jest niskie i tę głowicę falową nazywa się głowicą fali krytycznej. Krytyczna długość fali nieznacznie wzrasta wraz z długością szczeliny.

Test napięcia wytrzymywanego prądem stałym

Użyj prądu stałego, aby przetestować wydajność izolacji sprzętu elektrycznego. Celem jest: ① określenie odporności sprzętu elektrycznego wysokiego napięcia prądu stałego na napięcie prądu stałego; ② Ze względu na ograniczenia wydajności zasilacza testowego prądu przemiennego, do przeprowadzania testów wytrzymałości napięciowej na sprzęcie prądu przemiennego o dużej pojemności należy używać wysokiego napięcia prądu stałego zamiast wysokiego napięcia prądu przemiennego.

Napięcie probiercze prądu stałego jest zwykle generowane przez zasilacz prądu przemiennego poprzez prostownik i w rzeczywistości jest jednobiegunowym napięciem pulsującym. Maksymalna wartość napięcia U występuje w szczycie fali, a minimalna wartość napięcia U w dolinie fali. Tak zwana wartość napięcia probierczego DC odnosi się do średniej arytmetycznej wartości tego pulsującego napięcia, co oznacza, że ​​oczywiście nie chcemy, aby pulsacja była zbyt duża, dlatego współczynnik pulsacji S napięcia probierczego DC nie powinien przekraczać 3 %, to znaczy napięcie prądu stałego dzieli się na polaryzację dodatnią i ujemną. Różne polaryzacje mają różne mechanizmy działania na różnych izolacjach. W teście należy określić jedną polaryzację. Ogólnie rzecz biorąc, do testu używana jest polaryzacja, która poważnie testuje wydajność izolacji.

Zwykle do generowania wysokiego napięcia stałego stosuje się jednostopniowy obwód prostowniczy półfalowy lub pełnookresowy. Ze względu na ograniczenie napięcia znamionowego kondensatora i stosu krzemowego wysokiego napięcia, obwód ten może generalnie wytwarzać napięcie 200 ~ 300 kV. Jeżeli wymagane jest wyższe napięcie prądu stałego, można zastosować metodę kaskadową. Napięcie wyjściowe kaskadowego generatora napięcia stałego może być 2n razy większe od napięcia szczytowego transformatora mocy, gdzie n oznacza liczbę połączeń szeregowych. Spadek napięcia i wartość tętnienia napięcia wyjściowego tego urządzenia są funkcjami liczby serii, prądu obciążenia i częstotliwości sieci AC. Jeśli jest zbyt wiele szeregów i prąd jest zbyt duży, spadek napięcia i pulsacja osiągną niedopuszczalny poziom. To kaskadowe urządzenie generujące napięcie prądu stałego może wytwarzać napięcie około 2000-3000 kV i prąd wyjściowy zaledwie dziesiątki miliamperów. Podczas testów w sztucznym środowisku prąd wstępnego rozładowania może osiągnąć kilkaset miliamperów, a nawet 1 amper. W tym momencie należy dodać tyrystorowe urządzenie stabilizujące napięcie, aby poprawić jakość napięcia wyjściowego. Wymagane jest, aby przy czasie trwania wynoszącym 500 ms i amplitudzie wynoszącej 500 mA, gdy impuls prądu rozładowania przepływał raz na sekundę, powstały spadek napięcia nie przekraczał 5%.

W zapobiegawczym teście izolacji urządzeń systemu elektroenergetycznego (patrz test izolacji) często stosuje się wysokie napięcie prądu stałego do pomiaru prądu upływowego i rezystancji izolacji kabli, kondensatorów itp., a także przeprowadza się test napięcia wytrzymywanego izolacji. Badania wykazały, że gdy częstotliwość mieści się w zakresie od 0,1 do 50 Hz, rozkład napięcia wewnątrz ośrodka wielowarstwowego jest zasadniczo rozłożony w zależności od pojemności. Dlatego też test wytrzymałości napięciowej przy użyciu ultraniskiej częstotliwości 0,1 Hz może być równoważny testowi napięcia wytrzymywanego przy częstotliwości sieciowej, co pozwala uniknąć stosowania dużego napięcia wytrzymywanego. Trudność sprzętu do testowania napięcia wytrzymywanego prądem przemiennym może również odzwierciedlać stan izolacji testowanego sprzętu. Obecnie przeprowadza się badania izolacji końcowej silników napięciem wytrzymywanym o bardzo niskiej częstotliwości, które uważa się za bardziej skuteczne niż badania napięciem wytrzymywanym o częstotliwości sieciowej.

Weshine Electric Manufacturing Co., Ltd.